Miejskie Centrum Opieki dla Osób Starszych, Przewlekle Niepełnosprawnych oraz Niesamodzielnych w Krakowie

6 kwietnia 2020

Objawy wczesne wskazujące na demencję, czyli otępienie

  1. Strona główna
  2. Poradnik
  3. Artykuły
  4. Objawy wczesne wskazujące na demencję, czyli otępienie

Zaburzenia pamięci i obniżenie ogólnej aktywności psychicznej u pacjenta stopniowo narastają i prowadzą do coraz większych problemów. Dołączają się zaburzenia orientacji w czasie i przestrzeni. Chorzy wielokrotnie dopytują się o dzień i godzinę oraz zaczynają się gubić w dotychczas znanym sobie otoczeniu, np. w drodze do domu, w parku lub na sąsiedniej ulicy. Dochodzi również do częstszych zmian nastroju, narasta niechęć do podejmowania jakichkolwiek czynności i apatia. W tym czasie często osoby te są odbierane przez otoczenie jako przygnębione, a nawet depresyjne.

Objawy różnią się od siebie na poszczególnych etapach otępienia, mogą występować w różnym nasileniu i kolejności

Otępienie łagodne – symptomy występują w postaci problemów z zapamiętywaniem ostatnich wydarzeń lub nowych informacji oraz rozproszenia uwagi. Wielokrotnie powtarzają te same pytania, np. „Kiedy przyjedziesz?, „Na którą ta kolacja? Pacjenci mają zaburzenia pamięci, która dotyczy aktualnie wykonywanych czynności, np. zapominają, gdzie odłożyli klucze lub zadają cały czas te same pytania. Nie mogą przypomnieć sobie, np. nazw przypraw, jak ugotować zupę, którą gotowały całe życie. Ponadto mogą pojawiać się huśtawki nastrojów, nietypowe zachowania oraz problemy z osobowością, mogą również wystąpić pewne objawy depresji lub cały ich szereg. Otępienie łagodne powoduje, że chorzy unikają kontaktów z innymi ludźmi, nie interesują się kontaktami z przyjaciółmi, rezygnują z życia towarzyskiego, wycofują się z dotychczasowych zajęć, pasji czy hobby. Jednak są oni jeszcze w stanie samodzielnie wykonywać pewne, zwłaszcza rutynowe zadania i czynności życiowe. Potrafią zrobić wiele rzeczy samemu, może tylko już nie tak szybko, jak kiedyś. Jednak we wczesnej fazie demencji są mało elastyczni. Czują się bezpiecznie, gdy kolejne dni są podobne do siebie, porządek dnia opierają wtedy na nawykach. Potrzebują wielu powtórek, dużo czasu na przystosowanie się do nowych sytuacji. Nie lubią zmian, odstępstwo od rutyny jest dla nich trudne, nie łatwo przychodzi im oswojenie się z nowymi ludźmi. Często robią w nadmiarze zakupy i zapasy tych samych produktów, np. mąki, kasz, herbaty. Ich zachowania mogą się gwałtownie zmieniać, bez wyraźnej przyczyny, albo z powodu hałasu, licznego towarzystwa, intensywnego światła lub jego braku. Występuje u nich anozognozja, czyli brak świadomości zaburzeń chorobowych, a nawet zaprzeczanie ich istnieniu. W tym okresie czasem potrzebują pomocy i wsparcia rodziny.

 

Opracowano na podstawie wieloletniej pracy w różnych obszarach opieki nad chorymi, dostępnych publikacji zwartych, on-line oraz opinii ekspertów poświęconych demencji.

Źródło zdjęcia:https://www.canva.com/photos