Miejskie Centrum Opieki dla Osób Starszych, Przewlekle Niepełnosprawnych oraz Niesamodzielnych w Krakowie

3 grudnia 2020

SAMOOPIEKA W PRZEBIEGU NIEWYDOLNOŚCI SERCA

Samoopieka, to aktywny udział chorego i jego opiekunów w terapii. Jest ono procesem rozwijającym się dynamicznie w czasie oraz charakteryzującym się stopniowym zdobywaniem wiedzy i umiejętności praktycznych, przekształcaniem ich w codzienne nawyki

Fundamentem samoopieki jest przestrzeganie zaleceń oraz prowadzenie samokontroli. Regularne przyjmowanie zalecanych dawek leków jest podstawą dobrego leczenia. Przyjmuje się, że dopiero zażywanie około 90-95% przepisanych leków daje szansę na uzyskanie oczekiwanych korzyści. Nawet krótkie przerwy w podawaniu niektórych leków stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla życia, szczególnie zagrożenie nagłym zgonem. Nie może zabraknąć leków w czasie wyjazdu na wakacje, nie wolno robić przerwy w przyjmowaniu leków, aby oszczędzić wątrobę albo żołądek przez kilka dni ich nieprzyjmowania. Błędem jest samodzielne zmniejszanie ilości dawek przyjmowanych leków. Zbyt rzadkie podawanie leków krótkodziałających powoduje, że chory odnosi korzyści jedynie przez pewną część doby, a pozostaje niezabezpieczony przez pozostałe godziny. Przyjmowanie leków zbyt rzadko powoduje większe dobowe wahania parametrów, na które te leki wpływają. Leki hipotensyjne (przeciwnadciśnieniowe) mogą powodować spadki ciśnienia w okresie maksymalnego ich działania oraz wzrosty wartości w okresie, gdy działanie to zanika. Takie wahania sprzyjają zaprzestaniu przyjmowania leku i w konsekwencji pogorszeniu jakości życia. Bardzo niebezpieczne jest przyjmowanie nieprzepisanych leków o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym, przeciwgrypowym, sprzedawanych w aptekach i sklepach bez recepty. Co piąte przyjęcie do szpitala z powodu zaostrzenia niewydolności serca jest spowodowane nieprawidłowym przyjmowaniem leków. Wartym jest sporządzanie dokładnej listy przyjmowanych leków (nazwa, dawka, częstotliwość) oraz odnotowywanie na tej liście leków niezapisanych przez lekarza, aby przy kolejnej wizycie nie zapomnieć o nich porozmawiać i dowiedzieć się o możliwości ich bezpiecznego stosowania.

Piśmiennictwo:

  1. Krakowiak P., Krzyżanowski D., Modlińska A.: Przewlekle chory w domu. Fundacja Lubię Pomagać, Gdańsk 2011.

Źródło zdjęcia: https://www.canva.com/photos/